Praca ze snem, ciałem, symptomami, relacjami, dużymi grupami.
O psychologii zorientowanej na proces
Psychologia zorientowana na proces to metoda stworzona przez Arnolda Mindella i jego współpracowników na przełomie lat 70 i 80. Wywodzi się z analizy Jungowskiej, ale nawiązuje również do filozofii taoistycznej, teorii informacji oraz mądrości kultur rdzennych.
Jej założeniem jest myślenie o doświadczeniu ludzkim jako o procesie podlegającym zmianom, co podkreśla przemijalność każdego ludzkiego stanu. Jest otwartym, interdyscyplinarnym podejściem wspierającym zmiany indywidualne i zbiorowe. W praktyce tego podejścia łączy się pracę ze snem, z ciałem, z symptomami, z relacjami i pracę z dużymi grupami.
Co oferuje metoda
Psychologii zorientowanej na proces:
Metoda oferuje nowe sposoby radzenia sobie z obszarami doświadczenia, które są odbierane jako problematyczne lub bolesne.
Objawy fizyczne, problemy relacyjne, konflikty grupowe i napięcia społeczne, po potraktowaniu ich z ciekawością i szacunkiem, mogą stać się impulsem istotnym dla rozwoju osobistego jak i czynnikami społecznej zmiany. Metodę Arnolda Mindella można zaliczyć do nurtu terapii humanistycznych. Jest to podejście fenomenologiczne, w którym dla terapeuty najważniejsze są subiektywne znaczenia nadawane własnemu doświadczeniu przez klienta. Koncentruje się ono na relacji zachodzącej pomiędzy sposobem doświadczania otaczającego świata i własnej osoby a możliwościami osobistego i kolektywnego rozwoju, możliwością zmiany zachowania i poszerzenia możliwości wyboru w konkretnych sytuacjach, możliwością odbudowy poczucia życiowej satysfakcji i spełnienia.
